Vandaag weer eens mijn notitieblok onderuit de kast gehaald voor een Break My Stride (Matthew Wilder ) want van alles Afscheid Nemen Bestaat Niet (Marco Borsato) dat kan ik ook niet. Zeker niet nadat vanmiddag samen met Annabel (Hans de Booij) heerlijk in de kroeg naar de Last.fm radio van de Top 2000 groep aan het luisteren was. Een bijna zomers klinkend nummer als If I Had A Hammer (Trini Lopez) gaf ons echt alweer even het Top 2000 gevoel, alleen is dat nog maanden ver weg en gaan we eerst nog deze zomer deels massaal met vakantie, maar bij deze Song Sung Blue (Neil Diamond) kan je niet anders dan enorme inwendige vrolijke zonnestraaltjes opwekken, op deze druilerige sombere mei middag. In een oogflits zie ik dan die eenzame fietser Jimmy (Boudewijn de Groot) voorbij komen, die de hele zomer toeristen vergezeld op een mooi Nederlands eiland, hij laat zich door de Storm en Wind (Paul de Leeuw) meevoeren, totdat ook hij aan het eind van de vakantie weer de Jump (For My Love) (The Pointer Sisters) van zijn fiets kan maken.
Terwijl we naar buiten kijken komt er vervolgens een kibbelend stel voorbij, meteen vraag ik me misschien terecht af, is het nu alweer de periode van het jaar waarbij elk Banger Hart (Rob de Nijs) van zich doet spreken, je ziet hem gewoon hardop denken, Zeg me dat het niet zo is (Frank Boeijen) maar met al de Things I Do For You (The Jacksons) kun je gerust eens afvragen hoe de toekomst eruit zal gaan zien, maar vergeet nooit I Only Have Eyes For You (Art Garfunkel ), daardoor vergeet ik dat If You're Not Scared (K's Choice) ook aan deze periode van onzekerheid altijd weer een einde komt.
Tegen de tijd dat de donkere dagen dan weer aanbreken is er No Surrender (Kane) meer zijn, aan het geweld van deze passionele Oorlog (Doe Maar) der liefde, en zeggen zowel Annabel en ik, het is All For Nothing (Meredith Brooks) maar I Would Stay (Krezip), maar mocht dat niet zo zijn slaap dan gewoon met een zwerver op een bank in het Vondelpark Vannacht (Acda en De Munnik). En toch geeft de muziek mijn een beangstigend gevoel van een I Don't Like Mondays (The Boomtown Rats) in de kroeg zittend met Marco, Paul, Rob en Hans uit de speakers, dan zwijg ik verder maar over het treurige nieuws dat ik bij thuiskomst op mijn mat vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten