Vandaag zit de zon Behind a Painted Smile (The Isley Brothers), want hij is er wel maar zijn Heartlight (Neil Diamond) kan hij niet echt laten zien in de achtertuin van Our House (Madness). Maar het is geen Waste of Time (Powerplay) want in deze Old Town (Phil Lynott) kan je ook zonder de zon genoeg dingen gaan doen. Dus Thru' These Walls (Phil Collins) naar buiten en fietsen over de Landslide (Olivia Newton-John) weggetjes van deze omgeving.
Nee niets geen Streetwalkin' (Shakatak) in de stad maar een simpele tocht door de natuur, het kan eindelijk eens, want na een strijd met vooral Don't Want You (New Adventures) lekke banden schijnt er eindelijk een band gevonden te zijn die deze Trouble (Lindsey Buckingham) verholpen heeft en ik eindelijk in de gelegenheid ben om fietsend eropuit te gaan dus Say Hello Wave Goodbye (Soft Cell), we gaan…
Met een Ik Wil Je (Rob de Nijs) even laten ontspannen gevoel stap ik op, fiets vervolgens hoopvol de straat uit, lekker met de neus in de wind door het Sister Paradise (Time Bandits), welke Glittering Prize (Simple Minds) kan daar nog tegenaan. Bomen, weilanden, koeien, paarden, pestvoer, maar vooral die lucht van de kadavers zorgen ervoor dat je heerlijk kan genieten van de natuur. Nee er gaat niets boven het wonen op het platteland. Alleen aan de specifieke landelijke geuren zal ik nooit wennen. Bah…
Niet zeuren, kijk om je heen, het is toch fantastisch om dit moois te zien en je voelt ook alle stress van je afglijden, zo fietsend, op je fietsje met eindelijk eens geen lekke of bijna lege band. Ondertussen ben ik Shake hands (Highway) aan het doen met dat stuur, dat ik met grote moeite recht kan houden, doordat mijn afgedankte fiets ooit eens door een groep Ben jij ook zo bang (Toontje Lager) pubers tot een bouwpakket is omgetoverd. Gelukkig, I Won't Stand Between Them (Bonnie St. Claire) toen we uiteindelijk van de middelbare school het advies kregen om via het moderne medium internet aangifte bij de politie te doen van deze vernieling.
Langzaam fiets ik verder en er komen donkere wolken aanschuiven. Ja hoor, Who Can It Be Now (Men at Work) dat ik nu eindelijk fietsend eropuit ben om vervolgens een flinke bui op mijn kop te gaan krijgen, gauw daar bij die Op 't Hoekje Brandt Nog Licht (Mounties) boom mijn regenpak aangetrokken en Just Like A Woman (Rod Stewart) gooi ik de versnelling erin en race in een nieuw persoonlijk record naar huis…
Waar ik mijn fiets weer op diezelfde plek in de schuur kan gaan zetten waar hij al jaren staat, te wachten op een tochtje in de buitenlucht, met het zonnetje op zijn zadel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten